آن روز که از همه دنیا محتاج تر هستم

ندیدی که چه دردیست

کسی را دوست بداری که به هر نحو تو از آن دور خواهی ماند

و من،

          دریا،

                       رو به تو،

آسمان

محو بزرگی و وسعتت بودم

که ما هر دو یک رنگیم

ولی به کدام سرنوشت تلخ نوشته شد داستان ما

که من اینچنین زمین گیر و تو آنچنان معلّق

که من اینقدر سنگین و فرو رفته از هر سطحی و تو آنقدر سبک بال و بالاتر از هر بالایی؟

ای آسمانم ای وسعت و شور و اشتیاقم

و امروز خوشحالتر از هر خوشحالم

که آفتاب واسطه ای برای رسیدن دستانم به دامانت است

و من تا زمانی که رنگت در وجودم جاریست

آفتاب را سپاس خواهم گفت...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: